Author Archives: Public Orthodoxy

Έξω από το στρατόπεδο: Ευκαιρίες και Αντιδράσεις

Αιδεσιμολογιώτατος δρ. John A Jillions

Η πρόσφατη αντιπαράθεση σχετικά με την απόφαση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου να τελεστεί Θεία Λειτουργία στον ιστορικό ναό του Αγ. Βαρθολομαίου στην Νέα Υόρκη, ο οποίος ανήκει στην Επισκοπελιανή Εκκλησία, καθώς και να συναντηθεί με τον εφημέριο του ναού Επίσκοπο Dean Wolfe, αναδεικνύει το διαχρονικό ζήτημα των σχέσεων μεταξύ Ορθοδόξων και μη-Ορθοδόξων. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Εκκλησίας, ορισμένοι θεωρούν παρόμοιες σχέσεις ως απειλή, ενώ άλλοι ως ευκαιρία. Ωστόσο, ακόμη και οι ευκαιρίες μπορούν να ενέχουν μια απειλητική διάσταση, διότι συνεπάγονται κίνδυνο και αλλαγή. Όπως επισημαίνει και ο διακεκριμένος Καναδός Ρωμαιοκαθολικός φιλόσοφος και συγγραφέας της ευρέως αναγνωρισμένης μελέτης Μια Κοσμική Εποχή Charles Taylor: «Μπορούν και θα πρέπει να γίνουν άλματα. Διαφορετικά δεν θα γίνουν σημαντικά βήματα προς τα εμπρός ως ανταπόκριση προς τον Θεό. Ορισμένα ιστορικά σχήματα θα πρέπει να καταργηθούνε εντελώς» (669).

Η εν λόγω αντιπαράθεση αναφορικά με όσους βρίσκονται «εκτός» της πίστης είναι τόσο αρχαία όσο και τα ευαγγέλια. Ο Ιησούς αναφέρθηκε στο ζήτημα της συνεργασίας με ανθρώπους που βρίσκονται «έξω από το στρατόπεδο» (Προς Εβραίους 13:13) και ενώ αυτό ήταν αναζωογονητικό για ορισμένους, πυροδότησε κυρίως την αντίδραση των θρησκευτικών ηγετών και των πιστών στην παράδοση. Αυτό είχε ως συνέπεια ο Ιησούς και αργότερα οι Aπόστολοι να θεωρηθούν ότι αποτελούν απειλή για τα  θρησκευτικά έθιμα και τις παραδόσεις. Επανειλημμένα, σε όλα τα ευαγγέλια, βλέπουμε τον Ιησού να είναι σταθερός στην επιδίωξή Του να ανοίγει νέους δρόμους, προωθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη Βασιλεία του Θεού μέσω της συμπόνιας, της θεραπείας, της προσφοράς πνευματικού καταφυγίου, της απλούστευσης και της διεύρυνσης της πρόσβασης στη Θεία Χάρη. Πολλές φορές αυτό το πράττει αθόρυβα και κρυφά, ενώ άλλες φορές αψηφά φανερά τους θρησκευτικούς ηγέτες, καθώς και τις προσδοκίες της οικογένειάς και των μαθητών Του. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

Continue reading →

Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Πρωτοπρεσβύτερος Λεονίντ Κισκόφσκι (Leonid Kishkovsky)

Ο π. Λεονίντ προετοίμαζε μια αναθεωρημένη εκδοχή της εισήγησής του εδώ και μήνες πριν απ’ την κοίμησή του με σκοπό να τη δημοσιεύσει στο ιστολόγιο Δημόσια Ορθοδοξία. Καθώς δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει, λάβαμε την άδεια της οικογένειάς του να δημοσιεύσουμε εδώ όλη την εισαγωγική του ομιλία στο Παναμερικανικό Συνέδριο που έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2018. Είμαστε υπόχρεοι στον π. Λεονίντ για το όραμα, την καλοσύνη και την υποστήριξή του. Αιωνία η μνήμη του.

Απόψε φέρνω ένα μήνυμα σε όλους μας –σ’ εσάς αλλά και σ’ εμένα– ένα μήνυμα απ’ τον Άγιο Γερμανό της Αλάσκας:

Από τώρα και στο εξής, απ’ αυτήν την ώρα και τη στιγμή, ας αγαπήσουμε το Θεό πάνω πάνω απ’ όλα και ας επιδιώκουμε να εκπληρώνουμε το Άγιο Θέλημά Του.

Η αποστολή μας ως Ορθόδοξων Χριστιανών της Βορείου Αμερικής, το ταξίδι μας ως Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική, ξεκινά με την άφιξη ορθόδοξων ιεραποστόλων μοναχών στην Αλάσκα. Ανάμεσά τους ήταν ένας άγιος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που κατέστησε τη ζωή του μια ιερή μαρτυρία.

Καθώς το ταξίδι μας εκτυλισσόταν, η ταυτότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική αποκαλύφθηκε σταδιακά. Περάσαμε μέσα από δοκιμασίες, αντιμετωπίσαμε προβλήματα και κρίσεις, κατορθώσαμε όμως να επιτύχουμε. Ας στοχαστούμε όλοι μαζί αυτό το ταξίδι. Ίσως κατ’ αυτόν τον τρόπο ανακαλύψουμε τι συγκροτεί σήμερα την ταυτότητά μας.

Αναγνωρίζουμε την προτεραιότητα της αγιότητας της Ορθόδοξης αποστολής στην Αλάσκα και στη Βόρεια Αμερική. Επιβεβαιώνουμε τη συνάφεια της ιερής μαρτυρίας του μοναχού Γερμανού με τη δική μας μαρτυρία στη Βόρεια Αμερική σήμερα. Από τώρα και στο εξής, απ’ αυτήν την ώρα και τη στιγμή, ας αγαπήσουμε το Θεό πάνω πάνω απ’ όλα και ας επιδιώκουμε να εκπληρώνουμε το Άγιο Θέλημά Του.

Continue reading →

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΜΑΡΤΙΑ

Chris Durante

Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την ενθρόνιση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α΄ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το 1991. Ως γνωστό, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει χαρακτηριστεί διεθνώς ως «Πράσινος Πατριάρχης» λόγω της μακροχρόνιας δέσμευσής του σε περιβαλλοντικά ζητήματα. Πρόσφατα σηματοδότησε την έναρξη του 2021 με την πραγματοποίηση της 4ης Διάσκεψης της Χάλκης για το περιβάλλον, η οποία έλαβε χώρα απ’ τις 26 έως στις 28 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Απ’ το 2012 και έκτοτε οι Διασκέψεις της Χάλκης φανερώνουν τη δέσμευση του Πατριάρχη στο περιβάλλον αποτελώντας μέρος μιας μακράς σειράς, οικουμενικών, διαθρησκευτικών και διεπιστημονικών συνεδρίων που πραγματοποιούνται για περιβαλλοντικά ζητήματα από την έναρξη της Πατριαρχίας του. Μια απ’ τη σημαντικές στιγμές που συνέβαλλε στην απόδοση του τίτλου «Πράσινος» ήταν όταν ο Πατριάρχης μίλησε για πρώτη φορά για την έννοια του οικολογικού αμαρτήματος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας το 1997, υποστηρίζοντας τα εξής:

Η εξαφάνιση των ειδών και η καταστροφή της βιολογικής ποικιλομορφίας της κτίσης του Θεού από τους ανθρώπους…Η υποβάθμιση της γης διά της πρόκλησης αλλαγών στο κλίμα της, η καταστροφή των φυσικών δασών και των υγρότοπών της…H πρόκληση ασθενειών σε ανθρώπους λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης, η μόλυνση του νερού, του εδάφους, του αέρα και της ζωής με δηλητηριώδεις ουσίες…Αυτά αποτελούν αμαρτίες.

ΣΑΝΤΑ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ, ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ, 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 1997)
Continue reading →

Η ΚΑΜΗΛΑ ΚΑΙ Η ΒΕΛΟΝΑ
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΜΕΡΟΣ 2

Christopher Howell

Διαβάστε to Πρώτο μέρος: Μεταξύ Δαρβίνου και Ντοστογιέφσκι

Η ελευθερία ήταν σημαντική για τον Θεοδόσιο Ντομπζάνσκι. Ο ίδιος ενδιαφερόταν να διατυπώσει μια επιστημονική κοσμοθεωρία, στην οποία ο Δαρβινισμός θα υποστήριζε την ελεύθερη βούληση και πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση του προβλήματος του κακού (κατ’αυτόν τον τρόπο διαμόρφωσε μια πρώιμη εκδοχή της «υπεράσπισης του αυτεξουσίου» αναφορικά με το φυσικό κακό, παρόμοια με αυτή του John Polkinghorne). Ο Ντομπζάνσκι ενδιαφερόταν επίσης για την υπεράσπιση της πολιτικής ελευθερίας, τόσο απ’ τον ολοκληρωτισμό όσο και από την κληρονομική αριστοκρατία. Επομένως η δεύτερη απόπειρα σύνθεσης του Ντομπζάνσκι σχετιζόταν με τη δημοκρατία και την επιστήμη (καθώς και τη θρησκεία), ούτως ώστε να υπερασπίσει και τις τρεις από τη συντηρητική κριτική σε θρησκευτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Σύμφωνα με τον Ντομπζάνσκι μια κοινωνία οργανωμένη ιεραρχικά, αριστοκρατικά και ταξικά αποτελεί έναν αμυντικό μηχανισμό σχεδιασμένο για να αμβλύνει τις φοβίες των πλουσίων, τις οποίες προκαλεί  η απαιτητική διδασκαλία του Ιησού. Ο ίδιος επισημαίνει ότι: «Η φράση του Χριστού για την καμήλα που περνάει απ’ την τρύπα μιας βελόνας είναι σαφέστατη και αποκλείει οποιαδήποτε εναλλακτική ερμηνεία […] με την οποία οι πλούσιοι επιχειρούν να καθησυχάσουν τη συνείδησή τους, επιρρίπτοντας την ευθύνη στο Θεό αναφορικά με τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε ευγενείς και πληβείους, σε σοφούς και απερίσκεπτους, σε ταλαντούχους και ανίκανους. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία κάθε άνθρωπος έχει μια καθορισμένη θέση στη ζωή και έτσι αυτό υποτίθεται ότι είναι το θέλημα του Θεού και η παραβίασή του θεωρείται αμαρτία». (Mankind Evolving [Η ανθρωπότητα εξελίσσεται], 1962, 52). «Μην μας κατηγορείτε», λένε οι πλούσιοι και οι ισχυροί, «ο Θεός ευθύνεται που μας προίκισε με ανώτερα γονίδια. Γι’ αυτό το λόγο ο πλούτος, η δύναμη και η επιρροή απορρέουν από συγκεκριμένες συνθήκες και ουδεμία κατοχύρωση της πολιτικής ισότητας δεν θα μπορούσε να μεταβάλλει την εν λόγω κατάσταση». Ο Ντομπζάνσκι παρατήρησε ότι οι οπαδοί της κληρονομικότητας ήταν συχνά θιασώτες του πολιτικού συντηρητισμού, οι οποίοι πίστευαν ότι «ο γενετικός προσδιορισμός των ανθρώπινων ικανοτήτων θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη σύσταση αυστηρών ταξικών φραγμών καθώς και μια ιεραρχική οργάνωση της κοινωνίας» (247-248).

Continue reading →