Πρωτοπρεσβύτερος Λεονίντ Κισκόφσκι (Leonid Kishkovsky)

Ο π. Λεονίντ προετοίμαζε μια αναθεωρημένη εκδοχή της εισήγησής του εδώ και μήνες πριν απ’ την κοίμησή του με σκοπό να τη δημοσιεύσει στο ιστολόγιο Δημόσια Ορθοδοξία. Καθώς δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει, λάβαμε την άδεια της οικογένειάς του να δημοσιεύσουμε εδώ όλη την εισαγωγική του ομιλία στο Παναμερικανικό Συνέδριο που έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2018. Είμαστε υπόχρεοι στον π. Λεονίντ για το όραμα, την καλοσύνη και την υποστήριξή του. Αιωνία η μνήμη του.

Απόψε φέρνω ένα μήνυμα σε όλους μας –σ’ εσάς αλλά και σ’ εμένα– ένα μήνυμα απ’ τον Άγιο Γερμανό της Αλάσκας:

Από τώρα και στο εξής, απ’ αυτήν την ώρα και τη στιγμή, ας αγαπήσουμε το Θεό πάνω πάνω απ’ όλα και ας επιδιώκουμε να εκπληρώνουμε το Άγιο Θέλημά Του.

Η αποστολή μας ως Ορθόδοξων Χριστιανών της Βορείου Αμερικής, το ταξίδι μας ως Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική, ξεκινά με την άφιξη ορθόδοξων ιεραποστόλων μοναχών στην Αλάσκα. Ανάμεσά τους ήταν ένας άγιος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που κατέστησε τη ζωή του μια ιερή μαρτυρία.

Καθώς το ταξίδι μας εκτυλισσόταν, η ταυτότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική αποκαλύφθηκε σταδιακά. Περάσαμε μέσα από δοκιμασίες, αντιμετωπίσαμε προβλήματα και κρίσεις, κατορθώσαμε όμως να επιτύχουμε. Ας στοχαστούμε όλοι μαζί αυτό το ταξίδι. Ίσως κατ’ αυτόν τον τρόπο ανακαλύψουμε τι συγκροτεί σήμερα την ταυτότητά μας.

Αναγνωρίζουμε την προτεραιότητα της αγιότητας της Ορθόδοξης αποστολής στην Αλάσκα και στη Βόρεια Αμερική. Επιβεβαιώνουμε τη συνάφεια της ιερής μαρτυρίας του μοναχού Γερμανού με τη δική μας μαρτυρία στη Βόρεια Αμερική σήμερα. Από τώρα και στο εξής, απ’ αυτήν την ώρα και τη στιγμή, ας αγαπήσουμε το Θεό πάνω πάνω απ’ όλα και ας επιδιώκουμε να εκπληρώνουμε το Άγιο Θέλημά Του.

Από την Σλαβίτσα Γιάκελιτς (Slavica Jakelić)

Στις 18 Φεβρουαρίου η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία εξέλεξε ως νέο της πατριάρχη τον 59χρονο Πορφύριο Πέριτς, Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Καρλοβικίου και Πατριάρχης των Σέρβων είναι θεολόγος, ο οποίος υπηρέτησε για ένα χρόνο ως επίσκοπος του Σερβικού στρατού, εκπροσώπησε τις σερβικές θρησκευτικές κοινότητες στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και τα τελευταία έξι χρόνια κατείχε τη θέση του Μητροπολίτη Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα.

Ήδη πριν από την εκλογή του, όσοι γνωρίζουν τον Ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο, επεσήμαναν το δύσκολο έργο που έχει μπροστά του ο νέος Σέρβος πατριάρχης. Όπως έγραψε και ο Αντρέα Μπογκντάνοφσκι στο παρόν ιστολόγιο, ο πατριάρχης θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις αξιώσεις για χορήγηση αυτοκεφάλου από την πλευρά της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου. Παρόλο που αυτά τα αιτήματα δεν είναι νέα —στην περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας το ζήτημα υφίσταται περισσότερο από μισό αιώνα— η μακρά ιστορία δεν τα καθιστά λιγότερο πιεστικά. Ο πατριάρχης Πορφύριος θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις, ξεπερνώντας τα θεσμικά και θεολογικά εμπόδια, καθώς και τις πολιτικές και εδαφικές διαφορές που εξακολουθούν να διαμορφώνουν την κατάσταση στην περιοχή.

Από τον Νικ Χάρτμαν (Nic Hartmann)

Ο Ορθόδοξος πολιτισμός είναι ζωντανός και ακμαίος. Είναι στα καρβέλια του ψωμιού που τα ζυμώνει με αγάπη μια Λιβανέζα γιαγιά για τα γενέθλια του γιου της. Είναι στα πασχαλιάτικα καλάθια, στα ξεκαρδιστικά λάθη των παιδιών μας όταν λένε το «Χριστός Ανέστη» σε διαφορετικές γλώσσες, καθώς και στην κοινότητα μας. Είναι στα προγράμματα κατασκηνώσεων, στις ιεραποστολές μας και στις συζητήσεις μας στο Facebook με τους συνενορίτες και τις ορθόδοξες μητέρες. Είναι αυτή η ζωή του λαού που κρατάει ζωντανό τον Ορθόδοξο πολιτισμό.

O Νοτιοδυτικός Σύνδεσμος Λαϊκού Πολιτισμού ―μια περιφερειακή ΜΚΟ αφιερωμένη στη λαϊκή τέχνη υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα― που εδρεύει στο Τουσόν, ορίζει τον λαϊκό πολιτισμό ως «την άτυπη αλλά οικεία, κοινή πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας, η οποία δεν περιλαμβάνεται στα επίσημα αρχεία του πολιτισμού, τα οποία συχνά βρίσκονται στα μουσεία και στα πανεπιστήμια. Η λαογραφία περιλαμβάνει τη γλώσσα, τη μουσική, τον χορό, τα παιχνίδια, τους μύθους, τα έθιμα, τα χειροτεχνήματα, την αρχιτεκτονική, την προετοιμασία του φαγητού, τα αστεία, το χιούμορ και σχεδόν οτιδήποτε άλλο που οι άνθρωποι συζητούν ή κάνουν στην καθημερινότητά τους.» Ο λαϊκός πολιτισμός μπορεί να παρατηρηθεί στα σχολεία, στις συναθροίσεις της εκκλησίας, σε πόλεις, σε χωριά, αλλά ακόμα και στην παρέα δύο ατόμων.

Αυτό το επιστημονικό πεδίο με οδήγησε τελικά, κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών, πριν από μια δεκαετία, να γίνω Ορθόδοξος Χριστιανός.