Από την Kristina Stoeckl

Η ταύτιση των συντηρητικών του 21^ου αιώνα με ιστορικές περιόδους που προηγούνται χρονικά των εμπειριών του ολοκληρωτισμού αποκαλύπτει ένα βασικό τυφλό σημείο του σύγχρονου συντηρητισμού. Η χρήση των πολιτικών συνθηκών του Μεσοπολέμου (1920-1940) ως αναλογία για τους σύγχρονους αγώνες μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών αγνοεί εσκεμμένα το «μάθημα» του ολοκληρωτισμού. Τίποτα δεν αποτελεί καλύτερο παράδειγμα της εν λόγω λήθης απ’ το πρόσφατο κλείσιμο της Memorial της ΜΚΟ που ήταν αφιερωμένη στη συντήρηση της μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού, από τις ρωσικές αρχές.  

Στην ιστοσελίδα της Δημόσιας Ορθοδοξίας, ο Aram G. Sarkisian επισήμανε πρόσφατα την περίεργη συνάφεια που καλλιεργούν ορισμένοι Αμερικανοί Ορθόδοξοι αναφορικά με τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, καθώς και τον τρόπο, με τον οποίο υπερσυντηρητικές ορθόδοξες ομάδες οικειοποιούνται την ιστορία του 18^ου αιώνα προσαρμόζοντας την δια μιας διαστρεβλωμένης και ανιστόρητης ερμηνείας στον 21^ο αιώνα. Η ταύτιση με παρελθούσες εποχές δεν αποτελεί ίδιον μονάχα των Αμερικανών Ορθόδοξων. Έχω επίσης εντοπίσει την εν λόγω ταύτιση με το παρελθόν σε μελέτες μου σχετικά με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, ιδίως αναφορικά με την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Από τον Daniel Nicholas

Γραμμένο το 1912, το βιβλίο του Σέργιου Μπουλγκάκοφ Η Φιλοσοφία της Οικονομίας:Ο Κόσμος ως Οίκος παραμένει εκπληκτικό, διότι υιοθετεί ένα συγκεκριμένο είδος υλισμού. Αποδίδοντας σε μεγάλο βαθμό τα εύσημα στα γνωστά ονόματα της γερμανικής φιλοσοφικής παράδοσης του ιδαελισμού, με μια περιστασιακή αναφορά στον Μάρξ, καθίσταται σύντομα φανερό ότι αυτός ο υλισμός έχει τις ρίζες του σε μια αίσθηση ενσώματης δράσης, καθώς και ιστορικής μεταμόρφωσης, η οποία χαρακτηρίζει ορισμένες από τις επαναστατικές πολιτικές πρακτικές του προηγούμενου μισού του 19^ου αιώνα. Η φιλοσοφία της οικονομίας του Μπουλγκάκοφ μπορεί να μας προσφέρει ορισμένες έξοχες ιδέες σχετικά με την κατανόηση της παράδοσης ως ζώσας διαδικασίας, επειδή υπερβαίνει τη φιλοσοφία του «καναπέ» του μετακαντιανού ιδεαλισμού και βασίζεται κυρίως στον Σέλινγκ, έχοντας ως σκοπό την διατύπωση ενός εξαιρετικά πρωτότυπου οράματος της σχέσης που διαμορφώνεται μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου διά της σκόπιμης δραστηριότητας.

Ο οργανικός τρόπος σκέψης αναφορικά με την παράδοση και την εκκλησιολογία δεν είναι φυσικά κάτι καινοφανές. Η ρομαντική αντίδραση κατά του βεβαιωτικού δογματισμού της μεσαιωνικής εκκλησιολογίας είναι καλά τεκμηριωμένη στο έργω των Möhler, Χομιακώφ και σε κάποιο βαθμό στον John Henry Newman. Αλλά πόσες από τις εν λόγω οργανιστικές θεωρίες ήταν τόσο τολμηρές ώστε να αρθρώσουν μια θεωρία της μεταμόρφωσης υπό το πρίσμα του ανθρώπινου πλάσματος ως όντος που διακρίνεται κυρίως από την οικονομική δραστηριότητα και το οποίο πραγματώνει τον εαυτό του μέσω μιας σύνθετης αλληλεπίδρασης πραγματιστικών μοντέλων και ιδεαλιστικών προβολών διά της ζωοποίησης (ή της ανάστασης) ενός νεκρού μηχανισμού μέσω μιας ζώσας διαδικασίας; Εδώ έγκειται η ιδιαίτερη σημασία του Μπουλγκάκοφ για εμάς σήμερα.

Christopher Sheklian

«Το να βρεις κάτι που έχει χαθεί είναι πάντα ένα ευτυχές γεγονός!», δήλωσε ο Πατριάρχης Sahak Β΄ Maşalyan του Αρμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του στην πρώτη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στην Αρμενική Αποστολική Εκκλησία της Αγίας Τριάδας στη Μελιτηνή της Τουρκίας, μετά από εκατό και πλέον χρόνια. Ο εν λόγω Ιερός Ναός ανακατασκευάστηκε χάρη στις κοινές προσπάθειες του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Αρμενικού Πολιτισμού και Αλληλεγγύης της Μελιτηνής, γνωστού ως «HayDer», καθώς και του δήμου της πόλης. Ο εκ νέου καθαγιασμός του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος έλαβε χώρα το Σάββατο 28 Αυγούστου, ενώ η τέλεση της Θείας Λειτουργίας την επόμενη ημέρα αποτέλεσε πράγματι ένα σημαντικό, ιστορικό και ευτυχές γεγονός. Ο Πατριάρχης Sahak Β΄ συσχέτισε με επιδέξιο τρόπο τις παραβολές από το Κατά Λουκάν 15, καθώς την Εορτή της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου με το ιστορικό γεγονός της επαναλειτουργίας του Ιερού Ναού.  Επεσήμανε τη μνημειώδη πράξη της αποκατάστασης μιας αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας που είχε εγκαταλειφθεί κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915 και είχε αφεθεί στην ερείπωση. Ο Ιερός Ναός όχι μόνο ανακαινίστηκε διά της χορηγίας ενός δήμου της Τουρκίας, αλλά στέγασε εκ νέου την αρμενική χριστιανική λειτουργική ζωή. Η θεματολογία των παραβολών του Κατά Λουκάν, η χαρά της ανάκτησης του απολεσθέντος, καθώς και η υπόσχεση μιας νέας ζωής έγιναν αισθητά στα βίντεο και στις ειδήσεις του Σαββατοκύριακου.

Η Μαλάτεια, μια αρχαία πόλη της κεντρικής Ανατολίας, γνωστή στα ελληνικά και ως Μελιτηνή, είχε μια αξιοσημείωτη αρμενική παρουσία τουλάχιστον από την εποχή που αποτελούσε ρωμαϊκή επαρχιακή πρωτεύουσα. Παρόλο που η εκκλησία, γνωστή στην τουρκική καθομιλουμένη ως Taşhoran, ερειπώθηκε μετά τη Γενοκτονία του 1915 · η Μελιτηνή ήταν ένα από τα λίγα αστικά κέντρα που διατήρησαν της αρμενική τους παρουσία καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Σήμερα η εν λόγω πόλη είναι γνωστή στους Αρμένιους ως γενέτειρα του Χραντ Ντινκ, του δημοσιογράφου και διανοούμενου που ίδρυσε την σημαντική εφημερίδα Agos, κι ο οποίος δολοφονήθηκε έξω από τα γραφεία της το 2007. Αρκετά από τα άρθρα σχετικά με τον εκ νέου καθαγιασμό του Ιερού Ναού αναφέρονται στην εγγύτητά του με την συνοικία στην οποία γεννήθηκε ο Χραντ Ντινκ.