პოლ გავრილიუკი (Paul L. Gavrilyuk)

მარიუპოლში რუსული რაკეტები სამშობიაროებს ანადგურებენ და უამრავ ადამიანს აზიანებენ. ამ ფონზე კი მოსკოვში, პატრიარქი კირილი (გუნდიაევი) რუსულ ჯარებს აკურთხებს. იმავე მარიუპოლში, ქალაქის თეატრის დაბომბვის შედეგად ასობით ბავშვი და მოხუცებული დაიღუპა. ამ დროს კი პატრიარქ კირილს ყოფნის უტიფრობა, რომ ომი დასავლური ღირებულებების წინააღმდეგ მიმართულ ,,მეტაფიზიკურ ბრძოლად“ აღწეროს. ოდესაში, ერთი შენობის სარეკეტო იერიშის დროს, დედა თავის სამი თვის ჩვილთან ერთად ცოცხლად დაიმარხა. კრემლში მყოფი ბატონისადმი დამორჩილებული გუნდიაევი კი ამ ომს თავდაცვის მოქმედებად რაცხავს.
ბევრი დასავლელი დამკვირვებელი შეშფოთებულია. განა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ ნაკურთხი ჯარები უკრაინაში მცხოვრებ მართლმადიდებელ მშვიდობიან მოსახლეობას არ კლავენ? განა რუსული რაკეტები მართლმადიდებლურ ეკლესია-მონასტრებს და მასთან ერთად მართლმადიდებელთა სკოლებს, საავადმყოფოებსა და სარკინიგზო სადგურებს არ ანგრევენ? თუკი ყოველივე ზემოთქმული მართალია, პატრიარქ კირილს როგორ შეუძლია საკუთარი ჯარები ომში წასასვლელად დალოცოს? განა ეს ,,ძმათამკვლელი“ ომი არაა (როგორც ეს, უკრაინაში არსებული რუსული ეკლესიის მეთაურმა მიტროპოლიტმა ონუფრიმ, ბოლო მომენტში განაცხადა)? აქამდე მიტროპოლიტ ონუფრის არ უფიქრია, რომ 2014 წელს, აღმოსავლეთ უკრაინის რუსული ინტერვენციაც ძმათამკვლელი მოქმედება იყო. ამავდროულად, ონუფრის იურისდიქციაში მყოფი რამდენიმე უხუცესი ეპისკოპოსი პატრიარქ კირილისადმი ბრმა მორჩილებას განაგრძობს, რომელი პატრიარქიც უკრაინაში საკუთარი სამწყსოს წევრების ხოცვას (დაბომბვას, ბავშვებისა და მშვიდობიანი მოსახლეობის განადგურებასა და მილიონობით ადამიანის იძულებით გადაადგილებას) ამართლებს. ონუფრის ეპისკოპოსებმა გონება და სინდისი დაკარგეს? ეს სისულელეა თუ ღალატი? პასუხის მიუხედავად შედეგი იგივეა- ესაა ისეთი უპრეცენდენტო მასშტაბის ძალადობრივ აქტებში მონაწილეობა, რომელიც ევროპას მეორე მსოფლიო ომის შემდგომ არ უნახავს.
განაგრძე კითხვა