ალფრედ დ. თერნიპსიდი (Alfred D. Turnipseed)

აჰ, ცხოვრების ირონია! როგორც ჩანს, აბორტის მოწინააღმდეგეთა უმეტესობა (მათში ტრამპის მხარდამჭერები საკმაოდ მრავლად არიან) არგუმენტებს ეძებენ ტრამპის იმ გადაწყვეტილების გასასამართლებლად, რომლის თანახმადაც ნებადართულია კოვიდ-19-ის განსაკურნავად, აბორტირებული ნაყოფის ქსოვილიდან მიღებული მკურნალობის მეთოდების გამოყენება. რაც შეეხება მეორე მხარეს, აბორტის მომხრეთა უმეტესობა (ძირითადად აშშ-ს პრეზიდენტის მოწინააღმდეგეები) აფორიქებულები არიან, რადგან ტრამპი კოვიდ-19-ისგან მისი (ხილული) ,,სწრაფი გამოჯანმრთელების“ გამო დავალებულია ისეთი მედიკამენტებისგან, რომლებიც, სხვა ადამიანთათვის დახმარების შემთხვევაში, აღიარებულნი ან თუნდაც განდიდებულნი იქნებოდნენ.  

ამ დროს კი ღმერთი, რომლისთვისაც ,,უცხოა მიკერძოება“ (საქმეები 10:34), ყოველი მოვლენა ყოვლადძლიერებასა და მის გამჭვრეტელობას გამოხატავს და რომელიც განსჯის ყოველთა გულებს, იყენებს ისტორიულ მოვლენებს, რათა გვასწავლოს, თუ როგორ ვეცემით მისი სიყვარულისაგან განშორებით. ნეტავ,  შეგვეძლოს მის სწავლებათა ჩვენში დაუნჯება.  

მჯერა, რომ შეიძლება სწორედ ამიტომ უფალი (პაპ ფრანცისკეს, პატრიარქ ბართლომეოსისა და სხვათა მიერ) წმინდა ფრანცისკე ასიზელის სწავლებათადმი დღეს განსაკუთრებულ ყურადღებას ითხოვს. უპოვარი (იგულისხმება ფრანცისკ ასიზელი) არაა მხოლოდ ცნობილი პედაგოგი რასიზმის, ძალადობის, რელიგიათაშორისი ქიშპის, არატოლერანტობის, სიღარიბისა და ეკონომიკური უსამართლობის საკითხებთან დაკავშირებით, არამედ, რომის კათოლიკე ეკლესიის სწავლების მიხედვით, იგია, ასევე, ცხოველთა და ეკოლოგიის მფარველი წმინდანი და ჩვენი გლობალური ეკონომიკური კრიზისისა თუ ბოლოდროინდელი კოვიდ-19-ის პანდემიისას, ყოველი მორწმუნის წინამძღვარი. 

ავტორი – დოქტორი მამა იოანე ა. ჯილიონსი (John A. Jillions)

თქვენი ბავშვები არჩევნების შესახებ ბევრს ისმენენ სკოლებში, ოჯახში, სამეგობრებრო წრეში, ინტერნეტსა და ტელევიზიაში. როგორც ქრისტიან მშობელს, მოძღვარს ან მასწავლებელს, მათთვის რისი თქმა შეგიძლიათ? ღმერთს  აინტერესებს კი არჩევნები? წარმოგიდგენთ რამდენიმე აზრზს, რომელიც დასახელებული ტიპის დიალოგს დაეხმარება.

პასუხია დიახ, ღმერთი არჩევნებით დაინტერესებულია, რადგან არჩევნები ხალხს ეხება და ღმერთს აინტერესებს ყველაფერი, რაც ხალხთან დაკავშირებით ხდება. არჩევნებზე ლიდერებს იმიტომ ვირჩევთ, რომ ჩვენს ქვეყანაში მცხოვრებ ხალხს უწინამძღვრონ და მათზე იზრუნონ. იესომ თქვა, რომ თვით ბეღურასაც კი არ ივიწყებს უფალი. ,,თქვენს თავზე ყოველი ღერი თმაც სათითაოდ დათვლილია,“ გვითხრა ქრისტემ (მათე, 10:30). ასე ძალიან ვუყვარვართ ღმერთს.

მამა რობერტ მ. არიდა (Fr. Robert M. Arida)

New York Times-ის ერთ-ერთ ბოლო სტატიაში ჟემელ ბუი (Jamelle Bouie) წერს:  

,,ჩვენი საზოგადოება პროვნების რასობრივ დაყოფაზე დაფუძნდა. ხალხთაგან ზოგი სრულყოფილ ადამიანებად განიხილებოდნენ, რომელთა თავისუფლება ხელშეუხებელი იყო და ექსპროპრიაციისაგან კანონი იცავდათ, ხოლო ზოგიერთ სხვა ხალხს: – შავებს, აბორიგენებს თუ ფერადკანიანებს – ეს ყოველივე არ ჰქონდათ. პიროვნულობის ეს უთანასწორო გადანაწილება ეკონომიკურ რეალობაშიც აისახა. მან საქმიანობასა და კაპიტალზე წვდომა შექმნა; დაადგინა, სამუშაოს ფარგლებში სასიკვდილოდ გაიწირებოდი, თუ დაწინაურებულ ფენაში მოხვდებოდი; განსაზღვრა, კაპიტალისტური პროდუქციის მდიდრულ საბოძვარს თუ ვინ მიიღებდა და ერთჯერადი გამოყენების არსებასავით თუ ვინ გაირიყებოდა.“ (“Beyond ‘White Fragility’“) 

ეს სიტყვები მამა სერგი ბულგაკოვის (1871-1944) ეკონომიკასთან დაკავშირებული რეფლექსიების ნათელი ასახვაა. ისინი მეოცე საუკუნის ერთ-ერთ ყველაზე ღრმა და კრეატიული მართლმადიდებელი თეოლოგის ადეკვატურობის შესაფასებლად სოციალურ პარამეტრებს გვაწვდიან. იმის მიუხედავად, რომ ბულგაკოვს სიღარიბის მოგვარების პრეტენზია არ ჰქონია, იგი წინასწარმეტყველურ ხმას გვთავაზობდა, თუ როგორ შეუძლია ეკლესიას, ინდუსტრიალიზებულ კონტექსტში სიღარიბის გამაძლიერებელ სოციალურ სტრუქტურებს დაუპირისპირდეს. იგი აგრძელებს თავის წინამორბედ ღვთისმეტყველ სასულიერო პირთა საქმეს, რომლებიც აცნობიერებდნენ, რომ სოციალური სტრუქტურები სოციალურ და ეკონომიკურ უთანასწორობას ახანგრძლივებენ. Covid-19-ის პანდემიის, ჯორჯ ფლოიდის მკვლელობის და Black Lives Matter-ის მოძრაობის გამო, სისტემური უთანასწორობის საკითხებმა აშშ-ში უპრეცედენტო სისწრაფით იჩინა თავი, ამ ყოველივემ კი ის მზარდი აღშფოთება და სასოწარკვეთილება გამოიწვია, რაც სოციალურ ცვლილებებს მოითხოვს. კრიზისი ამერიკაში მსხემ მართლმადიდებელ ეკლესიებს სოციალური და რასობრივი უთანასწორობების გამოკვლევის  შესაძლებლობას აძლევს, რათა შემდგომში ისეთი ყოვლისმომცველი და დახვეწილი სოციალური სწავლება გადმოსცენ, რომელიც  იძულებითი სიღარიბის ფართო და მზარდ გავრცელებაზე იქნება ფოკუსირებული.

იელენა ამბარცუმიანი (Yelena Ambartsumian)

შენიშვნა: სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის მიმდინარე მძიმე სიტუაციის გამო და სარწმუნო-საბაზისო ინფორმაციის მიწოდების მნიშვნელობიდან გამომდინარე, მოცემული ესე ჩვენთვის დამახასიათებელ მოცულობასა თუ ფორმატს არ შეესაბამება და გამონაკლისია. იგი აკადემიური ჟურნალის სტატიის ვრცელი ამონარიდია.

27 სექტემბრიდან (კვირა დღე) მოყოლებული აზერბაიჯანმა თავისი თურქი უფროსი ძმის (ორი ავტოკრატიული ტოტალიტარული სახელმწიფო) მხარდაჭერით, მის ორ მეზობელ ქვეყანაზე, კავკასიის ორ  ახალბედა დემოკრატიაზე- სომხეთის რესპუბლიკასა და არცახზე,  შეტევა დაიწყო. არც აზერბაიჯანი და არც თურქეთი ადამიანის სიცოცხლისადმი პატივისცემას არ ავლენენ; მით უფრო, ისეთ წვრილმანებს უგულვებელყოფენ, როგორიცაა ისტორიული რეალობა, ან, მაგალითად, საერთაშორისო სამართალი. არცახი (რასაც სომხები მთიან ყარაბაღს უწოდებენ) სომხური მთიანეთის ის ნაწილია, რომელიც სომეხმა ხალხმა, 1915 წლის სომხური გენოციდის გამო, დანარჩენი ტერიტორიის დაკარგვის შემდეგ შეინარჩუნა. ახლანდელი კონფლიქტი არაა მხოლოდ 1915 წლის გენოციდს გადარჩენილი სომხეთის მოსახლეობის 75%-ის ბრძოლა ოსმალურ თურქეთთან, არამედ, ასევე, საინფორმაციო ომი. ამის უგულვებელყოფა არ შეიძლება.

2016 წელს FBI-ს ადგილობრივი ოფისიდან დამირეკეს. აგენტმა აღნიშნა, რომ მე, ჩემი სახელი და ბინის მისამართი, ამერიკელი სამხედროების სახელთა და მისამართების გვერდით, ჯიჰადურ საიტებზე ტრიალებდა და ადგილობრივ ტერორისტებსა და ISIS-ის მხარდამჭერებს ჩვენთვის ზიანის მოყენებისაკენ მოუწოდებდნენ. FBI-ს  აგენტისათვის გაუგებარი იყო თუ რატომ  ტრიალებდა ჩემი სახელი სირიის კრიზისთან დაკავშირებულ ამგვარ ინტერნეტ საიტებზე. მე ამერიკის არმიაში არ მიმსახურია. საერთოდ არ ვიყავი ჩართული სირიის  კრიზისში (თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ რამდენიმე წლის წინ მე შეერთებულ შტატებში ჩემს წარმომადგენლებს დავურეკე და გავაფრთხილე ისინი, რომ თურქეთი ალ-ქაიდასთან დაკავშირებულ სირიელ ,,აჯანყებულებს“ აფინანსებდა). ჩემი ,,დანაშაული“ ვფიქრობ, ის იყო, რომ ვწერდი სტატიებს სომხური გენოციდის თურქულ უარყოფაზე და სომხური კულტურული მემკვიდრეობის თურქეთის, შემდგომში კი აზერბაიჯანის მიერ განადგურებაზე; ან ის, რომ არცახის (მთიანი ყარაბაღი) ჰუმანიტარული დახმარებისათვის სახსრებს ვიძიებდი; ანაც ჩემი ბოლოდროინდელი ვიზიტის გამო არცახში, რომელიც იმ რამდენიმე სომხური შუასაუკუნოვანი მონასტრის შესახებ ფაქტების მოძიებას უკავშირდებოდა, რომლებზეც აზერბაიჯანი (უმეტესობა მუსლიმი მცხოვრებით) პრეტენზიას აცხადებს, როგორც საკუთარ კულტურულ მემკვიდრეობაზე.