ევსტათიოს კესარეასი (Efstathios Kessareas)

თანამედროვე მსოფლიოს რითმი გიჟურია. ესკალატორს (რომელიც ოდესღაც პროგრესის სიმბოლო იყო), თანამედროვე ადამიანთა (რომლებსაც მუდამ ეჩქარებათ) მომსახურება აღარ შეუძლია. არა მხოლოდ საქმე, არამედ პიროვნული ცხოვრებაც ახალი დოგმის მიხედვითაა ჩამოყალიბებული- ,,სიჩქარე ყველაფერია.“ ციფრული მარკეტინგის მეწარმის სიტყვებით რომ ვთქვათ: ,,მსოფლიოში, სადაც ყველაფერი ასე სწრაფად მოძრაობს, უბრალოდ სწრაფი მყოფობა საკმარისი აღარაა. შენ ნებისმიერ სხვაზე უფრო სწრაფი უნდა იყო. უნდა უმატებდე მანამ, სანამ წინ არ აღმოჩნდები და შემდეგ სისწრაფე უნდა შეინარჩუნო, რათა იქვე დარჩე.“ თუმცა, მაღალ სისწრაფეს პროდუქციულობის მიზნებისა და პიროვნული ბედნიერების თავისთავადი მიღწევის მნიშვნელობა არ აქვს, ორივე მათგანი წარმატებისა და ინოვაციის ტერმინებითაა შეფასებული, იგი მუდმივი ,ობიექტური“ რეალობა გახდა, შენ ,,რეალურად“ იმდენ ხანს არსებობ, რამდენ ხანსაც მსოფლიოს აჩქარების კულტურას სრულად განიცდი.“ (იხ. Hartmut Rosa, Social Acceleration: A New Theory of Modernity).

ინტენსიური რითმი COVID-19 პანდემიის მიუხედავადაც გრძელდება და განსაკუთრებულად ისეთ ეგზისტენციალურ მდგომარეობებზე მოქმედებს, როგორიც სიყვარული და სიკვდილია. კრიზისი ცხოვრების სტაბილური წესის უეცარ რღვევას წყვეტს. ამის წილ იგი ,,ახალ ნორმალობადაა“ წარმოდგენილი, რამდენადაც ადამიანები სხვადასხვა განგრძობით კრიზისებს ეგუებიან ხოლმე.

ჯონ ა. მონაკო (John A. Monaco)

რთულია იმის უარყოფა, რომ ჩვენ ,,ციფრულ ეპოქაში“ ვცხოვრობთ, ხანაში, რომელიც ვირტუალურსა და ელექტრონულზე გადასვლით ხასიათდება. COVID-19-ის პანდემიამ ეს ტენდენცია უბრალოდ დააჩქარა და შეუქცევადი გახადა. რაც შეეხება ეკლესიას, სამრევლოები პირდაპირ ეთერში მაუწყებლობისთვის არიან აღჭურვილნი, ხოლო ფუნქციონირებადი და განახლებული ვებ-გვერდის საჭიროება კი დღევანდელზე უფრო აქტუალური არასოდეს ყოფილა. აკადემიურ სფეროსთან დაკავშირებით უნდა აღვნიშნოთ, რომ ვირტუალური სწავლება მეინსტრიმული გახდა, ისევე, როგორც ონლაინ კონფერენციები და ვებინარები, რომლებშიც მკვლევრებს საკუთარი სახლის კომფორტული ზონიდან შეუძლიათ მონაწილეობის მიღება. ამ ინოვაციების მოზღვავების ფონზე, ერთი ცვლილება გამორჩეულ ყურადღებას იმსახურებს- საღვთისმეტყველო განათლება ვირტუალურ ხანაში.

ქრისტიანობამ, დაარსებიდან მოყოლებული, ეფექტური კომუნიკაციისათვის საჭირო საშუალებები აქტიურად აითვისა. ამიტომ იყო, რომ მაგალითად პავლე მოციქული სხვადასხვა საეკლესიო თემებს გამოქვაბულის კედლებზე კი არ უხატავდა ნახატებს, არამედ წერილებს უგზავნიდა. წერილების წერიდან მოყოლებული საღვთისმეტყველო ტრაქტატების შექმნამდე, რადიომდე, ტელევიზიამდე და ჩვენს თანამედროვე ინტერნეტამდე, ქრისტიანი ლიდერები მიიჩნევდნენ, რომ კეთილი უწყებების გასავრცელებლად კომუნიკაციის საუკეთესო ფორმების გამოყენება იყო საჭირო. თუმცა, ინტერნეტის დემოკრატიზაციამ (იმ ფაქტმა, რომ ბლოგის გამოქვეყნება ან ვიდეოს ატვირთვა ნებისმიერს შეუძლია), საღვთისმეტყველო განათლებისთვის უარყოფითი შედეგები მოიტანა. ცრუ-მოძღვრები ყოველთვის არსებობდნენ, თუმცა მათ არასოდეს შეეძლოთ, რომ მილიონობით ადამიანამდე წამებში მიეღწიათ.

პანდელის კალაიძიდისი (Pantelis Kalaitzidis)

სტატია თავდაპირველად ბერძნულ ენაზე გამოქვეყნდა ვოლოსის საღვთისმეტყველო აკადემიის ბლოგზე სახელწოდებით-πολυμερώς και πολυτρόπως. ტექსტის ბერძნული ვარიანტი იხ. ლინკზე.

რადგან, ებრაელთა მიმართ ეპისტოლე შეგვახსენებს იმ მრავალ და განსხვავებულ გზებზე, რომლითაც ღმერთი ჩვენს სარწმუნოებისმიერ წინაპრებს ესაუბრებოდა (იხ. ებრ. 1:1). ,,უკუანაჲსკნელთა ამათ დღეთა“ (როგორც ეს პავლესეულ და კათოლიკე ეპისტოლეებშია დამოწმებული), სახარება იქადაგა და ხალხამდე მივიდა განსხვავებულ, პლურალისტურ და ეკუმენურ გარემოში.

რადგან, ჩანს რომ დღევანდელ მართლმადიდებლობას ძალიან აქვს დაკარგული ქალკედონის (მეოთხე მსოფლიო კრების) ბრწყინვალე ბალასი, რომელიც ,,ქალკედონურ ოროსშია“ მკაფიოდ, უცვალებლად, განუყოფლად და შეურწყმელად გადმოცემული და რომელმაც, ერთი მხრივ, გნოსეომაქური მოქმედებები, მეორე მხრივ კი თეოლოგიური მონოფიზიტიზმი აირიდა თავიდან. საბერძნეთში მართლმადიდებლური წიგნების მაღაზიაში ვიზიტისას აუცილებლად ნახავთ, რომ ბიბლიისა და ეკლესიის მამების გვერდით, უამრავ გერონდასა და მათ მიმდევარს, წლობის მანძილზე, ადგილები აქვთ დაკავებული.